Ongeveer 16% van wat jaarlijks in de wereld aan plastic geproduceerd wordt, bestaat uit synthetische textielvezels. Die productie is in het afgelopen decennium elk jaar met ruim 6% gegroeid en bedraagt nu zo’n 60 miljoen ton per jaar.
Plastic microvezels bevinden zich in de buitenlucht, en in gebouwen, met name in het stof op de vloer. Onderzoek heeft aangetoond dat we waarschijnlijk microplastics innemen met een snelheid van 11 deeltjes per uur. Dit is niet niet verrassend, gezien het feit dat 33% van de vezels in een binnenomgeving uit plastic bestaat. Ook is het waarschijnlijk dat we meer plastic binnenkrijgen via het huisstof van textiel dan via de consumptie van mosselen. Uit onderzoek is gebleken dat de microplastics in mosselen laag zijn in vergelijking met de vezels die op het voedsel neerdalentijdens de bereiding.
Verder hebben studies aangetoond dat het overal en elke dag microplastics regent: deze zijn in hoge concentraties aangetroffen in de lucht van grote steden als Londen, Parijs en Dongguan, China, en zelfs in afgelegen gebieden als de Noordpool of de Pyreneeën.
Zijn de microvezels schadelijk voor de de gezondheid?
De aanwezigheid van microplastics in menselijk longweefsel werd al in de jaren negentig van de vorige eeuw aangetoond door wetenschappers die longweefsel van kankerpatiënten onderzochten. Zij uitten hun bezorgdheid over het feit dat plastic vezels kunnen bijdragen aan een verhoogd risico op longkanker.
Onderzoek toonde aan dat plastic deeltjes in de longen aanwezig kunnen blijven, vooral bij mensen met longziekten. Wanneer de deeltjes in de longen blijven zitten, blijven ze daar waarschijnlijk lang zitten omdat ze bio-persistent zijn, wat tot ontstekingen kan leiden. Het maakt ook uit hoe lang de vezels zijn, omdat langere vezels schadelijker lijken te zijn.
Van vervuilde lucht is al lang bekend dat ze het longweefsel beschadigen, wat leidt tot kanker, astma-aanvallen en andere gezondheidsproblemen. Als de inhalatie van microplastics voldoende hoog is, kunnen ze vergelijkbare gezondheidsproblemen veroorzaken.
Textielarbeiders die onder andere polyester- en nylonvezels verwerken, hoesten, kennen ademnood en beschikken over een verminderde longcapaciteit, wat suggereert dat er een verband bestaat met het inademen van microplastics .
Tot slot hebben de meest recente resultaten op dit gebied aangetoond dat nylonvezels de groei van in het laboratorium gekweekte minilongen belemmeren, terwijl polyestervezels dat niet doen. Defensiecellen in de longen (macrofagen) vielen ook nylon vezels aan bij blootstelling aan deze plastic deeltjes. Deze voorlopige resultaten zijn door onderzoeker Fransien van Dijk gepresenteerd tijdens de allereerste Plastic Health Summit 2019, als onderdeel van onderzoek aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Plastic microvezels door wassen en dragen van synthetische kleding
Microplastics afkomstig van van synthetische kleding dragen tot 35% bij aan de plastic deeltjes in de oceanen. Elke keer dat we onze was doen, komen er gemiddeld 9 miljoen microvezels in de afvalwaterzuiveringsinstallaties terecht. Die houden niet alle vezels tegen. Ook komen er, alleen al door het dragen van synthetische kleding, voortdurend plastic vezels vrij in de lucht.
Tot nu toe was al het onderzoek gericht op microvezelvervuiling door het wassen van wasgoed. Een recente studie toont aan dat het dragen van polyester kleding het milieu in dezelfde mate vervuilt als door het wassenervan.
Lees verder over dit onderwerp op onze speciale Ocean Clean Wash campagne website.
