In elke zak biks zaten er wel een paar. Hij legde ze apart en maakte er foto’s van. Eerst dacht Andrew dat het om een productiefout ging, maar de leverancier verzekerde hem van niet. Het betrof gewoon een volgens geldende normen gemaakt product.
Zijn verhaal kwam in
The Guardian. Hoe schokkend dit bericht ook was, tot andere regelgeving heeft het niet geleid.
Voedselresten met plastic
Rock woont naast een biscuitfabriek. Vroeger haalde hij daar restpartijen op die hij aan zijn varkens voerde. Maar met de intrede van de circulaire economie werd het anders georganiseerd. Niet alleen voedselproducenten, maar ook supermarkten hebben producten die onverkoopbaar zijn, vanwege bijvoorbeeld verpakkingsfouten of omdat de houdbaarheidsdatum is overschreden.
In de circulaire economie zijn voedselresten geen afval, maar grondstof. Al die reststromen komen bij elkaar en worden verwerkt tot veevoer. De voedselresten van sauzen, brood of snoepgoed, zijn vaak verpakt in plastic. Het plastic moet van de voedselresten gescheiden worden, maar het verwerkingsproces brengt met zich mee dat er onherroepelijk stukjes plastic achterblijven. En dus in het veevoer terechtkomen. Het percentage mag laag zijn, maar bij de massaliteit aan plastic verpakkingen gaat het om veel plastic. Andrew kreeg van zijn leverancier te horen dat in zijn biks behalve biscuits ook brood en repen chocola waren verwerkt.
Gedooggrens
The Guardian deed nader onderzoek. Het Verenigd Koninkrijk hoorde toen nog bij de Europese Unie en Europa verbiedt de aanwezigheid van (resten van) verpakkingsmateriaal in veevoer (
EU verordening 767/2009, bijlage III). Hoe kan plastic in biks dan legaal zijn?
De krant legde uit dat in Engeland een gedooggrens van 0,15% plastic (gewicht droge stof) wordt gehanteerd. Dat zou een veilige grens zijn en ook andere EU-landen zouden dit percentage aanhouden. Inderdaad hanteert ook Nederland deze 0,15% gedooggrens, al vanaf 2006. De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit handhaaft en kan bij overtreding een boete opleggen. Of er in Nederland biks met zichtbaar plastic voorkomt, is ons overigens niet bekend.
Varkens mogen elke vier dagen een plastic zakje eten
Inmiddels was ook de BBC langs geweest bij Andrew Rock. En er kwam een
reactie. Iemand rekende voor dat een volwassen varken van 400 kilo wel 4 kilo per dag eet. Uitgaande van de 0,15% per gewicht, mag dat varken dus legaal 6 gram plastic eten. Dat is ongeveer even veel plastic als één plastic tasje of één creditcard. Maar varkens van 400 kilo zijn een uitzondering.
Ga je uit van het gemiddelde slachtgewicht van varkens in Nederland (bijna 100 kilo) die elke dag 1 kilo voer eten, dan mogen die varkens 1,5 gram plastic per dag eten. In vier dagen heeft dat varken dan het gewicht van dat plastic tasje verorberd.
En dit allemaal omdat we heilig geloven in de circulaire economie …
Foto: Andrew Rock
Nieuw onderzoek van Vrije Universiteit van Amsterdam in opdracht van Plastic Soup Foundation toont aan dat plastic in ons voedsel terechtkomt:
Maar teken in elk geval de
petitie voor plasticvrij veevoer
2 - 4 minuten
21
